Kees

Wie ben ik?

Ik ben Kees van Schaik. Echtgenoot, vriend, burger, sporter, coach, ondernemer, consultant, creatieveling, fotograaf, denker, doener, pragmatisch theoreticus, kijker, hoorder, luisteraar, facilitator, manager, leraar, stille kracht, leider.

Ik hou van mensen, begrijpen, helpen, doen en uitleggen. Ik geniet ervan bij te dragen aan het welzijn en het succes van anderen. Ik help daarom mensen, teams en organisaties om de verschillende "interne stemmen" samen te smeden tot een mooi gesprek. Zo ontstaat een gesprek dat hen in staat stelt duurzaam de door hen gewenste doelen en veranderingen te realiseren. Ik doe dit vanuit mijn overtuiging dat we ons het best voelen wanneer we groeien. Wanneer onze talenten, krachten en wensen meer en meer samenkomen. Voor mijzelf dat wanneer ik kan bijdragen aan de vervulling van de wens van een ander, bijvoorbeeld door bij te dragen aan een betekenisvolle verandering.

Wanneer ik organisaties help geniet ik van de intellectuele uitdaging om me de inhoud eigen te maken. Maar meer nog geniet ik ervan om de "dans" van samenwerking van de verschillende "spelers" te doorgronden en hen te laten samenwerken aan een gezamenlijk gedragen doel. Zo draag ik bij aan de groei van de organisatie.

Wanneer ik individueel coach, geniet ik ervan mensen te helpen om het beste uit zichzelf te halen, zich vrijer te voelen en doelen te bereiken. Vaak komt dit voort uit de ontdekking van de diepste wensen, krachten en drijfveren en die in te zetten om duurzaam te groeien als mens. Dat hoeft niet groots te zijn, soms is het niet meer dan het eenvoudigweg bereiken van een praktisch doel.

Mijn achtergrond

Ik ben geboren in 1968 en kom uit een gezin waarin gemeenschapszin, oog voor de ander en persoonlijke ontwikkeling belangrijke thema's waren. Dat heeft me in belangrijke mate gevormd en die thema's hebben altijd door mijn persoonlijke en werkzame leven gespeeld.

Ik mag mij gelukkig prijzen met een jeugd in een "warm nest". Tegelijkertijd maakte ik, zoals iedereen, ook wel eens kennis met de hardere kanten van het leven. Ik kon altijd goed leren dus ik putte veel van mijn kracht uit denken, nieuwsgierigheid, kennis en kunde. Iets dat mijn vader, als docent, natuurlijk van harte steunde en stimuleerde. Ik was ook creatief, gevoelig en sociaal. Vermogens die ik gebruikte om mensen en hun interacties te observeren en leren lezen. Mijn moeder gaf de wijze lessen aan me door die ze van haar moeder had gekregen; je kan elke tegenslag aan als je positief blijft kijken en wanneer je je blijft verbinden met anderen.

Tijdens de middelbare school groeiden innerlijke kracht en nieuwsgierige karakter. Ik blonk uit in de exacte vakken, maar combineerde die met een liefde voor Engels, filosofie en creatieve vakken. Tijdens tussenuren ging ik bij andere klassen mee de tekenlessen volgen. Ik werd lid van de leerlingen vereniging die schoolfeesten organiseerde. Ik koos voor de studie informatica omdat ik daar de grootste uitdaging en "levenslang leren" verwachtte. Maar ook Engels, natuurkunde en wiskunde passeerden de revue. Toch was ik geen typische informatica student. Ik was denk ik een "sociale Nerd". Wat ik bij die studie al leerde, was het denken in systemen en de samenhang van ervan. In mijn carrière heb ik me vervolgens gestaag vanuit de IT naar de menskant bewogen. Mijn talent voor mensen dat ik van huis uit had meegekregen en steeds bleef door ontwikkelen, kwam daar goed bij van pas. Het vermogen om systemen te analyseren en op nieuwe manieren samen te voegen kon ik ook op mensen, organisaties en hun samenwerking toepassen. Ik kwam steeds meer in functies terecht waarin ik de samenwerking en besluitvorming organiseerde, verandertrajecten begeleidde maar ook methodes ontwikkelde en introduceerde.

Ik genoot van mijn werk en was er goed in. Al mijn vaardigheden en talenten kon ik kwijt. Maar toch miste er nog iets. Vaak wrong er ergens iets. Het hoofd was prima vertegenwoordigd. Het hart mocht zeker meedoen maar werd af en toe geweld aan gedaan wanneer het werk niet strookte met mijn meegekregen en diep gewortelde gemeenschapszin. De ziel kreeg nog wat minder ruimte, ik kon voor mijn gevoel nog onvoldoende bijdragen aan het welzijn van mensen en organisaties. Natuurlijk realiseerde ik me dat nog niet. Maar ik voelde het genoeg om bij een nieuwe reorganisatie ervoor te kiezen de gebaande paden te verlaten. Ik besloot mijn zekerheden los laten (gesteund door een lieve echtgenote). Ik zette de stap die volgens Minuchin, één van de grondleggers van de systeem en familie therapie, een voorwaarde is voor verandering: "Certainty is the enemy of change."

Dat persoonlijke proces van loslaten en herontdekken ging samen met mijn opleiding Coaching bij de Baak. De opleiding voelde als thuiskomen en er vielen continu nieuwe stukjes op hun plek. Soms intellectuele dingen zoals methodes, wetenschappelijke inzichten en therapievormen waarin ik mijn zelf ontwikkelde "theorieën" herkende. Maar vaker nog waren het persoonlijke dingen. Ik werd niet iemand anders, ik werd ook niet "wie ik al was", maar de verschillende stemmen in mezelf gingen meer en meer naar elkaar luisteren en voerden hetzelfde gesprek. Ik kreeg de moed alle stemmen voluit mee te laten doen, met elkaar te discussiëren en ze allemaal te waarderen. Ik leerde naast mijn vaardigheden nog meer mijzelf in te brengen. Ik ontdekte wat ik altijd deed en toch tot dan toe gemist had in mijn werk; het werken en leven vanuit de overtuiging, de drive en de passie om mensen echt met zichzelf en anderen in gesprek te laten gaan om zo zelf te groeien en zinvolle dingen te realiseren. Leven en werken in syntopy.

 

---

by admin